ઝળહળે છે જે સતત, એ કોણ છે ?

એ ન ચાલે, ચાલવા યે દે નહીં
એકપણ પગલું ગલત, એ કોણ છે ?

ખર ખબર કે છે ન ખત, એ કોણ છે ?
તોય છું જેનામાં રત, એ કોણ છે ?

ઝળહળે છે જે સતત, એ કોણ છે ?
ને નથી જે હસ્તગત, એ કોણ છે

હાથમાંથી દોર સરકે એ સમે
હાથ ઝાલી લે તરત, એ કોણ છે ?

આમ તો છે આવવા આતુર પણ
આકરી મેલે શરત, એ કોણ છે ?

– મુકુલ નાણાવટી

એ રીતે

એકબીજામાં વાદળ ભળે એ રીતે
કોઈ નજદીક આવે, મળે એ રીતે !

એ અહીંથી જઈને અહીં આવશે
એક રસ્તો જ પાછો વળે એ રીતે !

હોય નહીં સાવ પાસે છતાં હોય તે
સાદ પાડો અને સાંભળે એ રીતે !

જાણે હમણાં જ કાંઠાઓ તૂટી જશે
જળ સમંદર મહીં ઊછળે એ રીતે !

હું બળું છું અને તેય અંદર ફકત
એક કમરામાં દીવો બળે એ રીતે !

– ભરત વિંઝુડા

હું કવિનો શબ્દ તો ના થઈ શક્યો

હું કવિનો શબ્દ તો ના થઈ શક્યો
હા, મગર બારાખડીમાં હું હતો !
ઝૂલણાની રાહમાં ઊંંઘી જતો
રાતની એ ખટઘડીમાં હું હતો !

હું જ સાવરણી લઈ વાળું મને
જીર્ણ પેલી સૂપડીમાં હું હતો !
ઘર ! તને તો યાદ છે ને એ બધું ?
કોઈ નહોતું એ ઘડીમાં હું હતો !

મેજ, ખુરશી, લેમ્પ, ચશ્માં, ડાયરી
છે અહીં એવું ઘણું છે, હું નથી !
આ દિવાલો ક્યારની પી ગઈ મને
ખંડ છે, ખાલીપણું છે, હું નથી !

હું સમયના ઉંબરાની સ્તબ્ધતા
બોલકું આ બારણું છે, હું નથી !

– મિલિન્દ ગઢવી